Όταν οι άνθρωποι
πεινούσαν δεν έβλεπαν την ομορφιά της φύσης όπως εμείς, οι χορτάτοι. Κοιτούσαν
τη θάλασσα ψάχνοντας για ψάρια, παραμόνευαν τις λίμνες για να πιάσουν αγριόπαπιες,
έβγαιναν στου λόγγους για τα κοπάδια τους, έκαναν ξερολιθιές στις πλαγιές για
να φυτέψουν λίγο στάρι, έβλεπαν τα πλατιά ποτάμια σαν δρόμους και τους καταρράκτες
σαν εμπόδια.
Εμείς φωτογραφιζόμαστε
στους καταρράκτες, πάμε στη θάλασσα να κολυμπήσουμε και φτιάχνουμε βεράντες στις
ξερολιθιές με θέα το ηλιοβασίλεμα.
Οι άνθρωποι παλιά,
δεν ήταν τυφλοί στην ομορφιά. Έβλεπαν και αυτοί τη μαγεία στα ηλιοβασιλέματα, όμως
η πείνα δεν τους άφηνε να δουν τη φύση γύρω τους χωρίς την έγνοια της τροφής.
Εμείς απαλλαγμένη από αυτήν, έχουμε όλη την ομορφιά της φύσης δική μας ...αρκεί
να μην τη λερώνουμε με τα αποφάγια μας.
No comments:
Post a Comment