Όλα θα πάνε καλά

Έχουμε πια εξοικειωθεί από τον κινηματογράφο για τα καλά με το κακό. Οι περισσότερες ταινίες κινούνται στο μοτίβο "άσε το κακό να μπει". Ξεκινούν συνήθως από σκηνές όπου όλα δείχνουν καλά, αλλά δεν θα αργήσει να γίνει η μαλακία. Ιδιαίτερα αν έχουν σκηνές μεγάλης χαράς, τότε θα γίνει στο επόμενο δευτερόλεπτο.

Μια γιορταστική δεξίωση θα διακοπεί με την κήρυξη του πολέμου, μια εκδρομή με το αυτοκίνητο θα γίνει συντρίμμια σε ένα δέντρο, μια βαρκάδα στη λίμνη θα σκοντάψει στο πτώμα της επιπλέουσας Οφηλίας, ένα παιδάκι που τρέχει χαρούμενο στον πάγο θα πνιγεί σε μια τρύπα, ένα γαμήσι στα γρήγορα θα ολοκληρωθεί με αίμα αντί σπέρμα, κλπ.

Έχουμε αφομοιώσει τόσο πολύ αυτό το μοτίβο, που δεν τολμούμε δηλαδή να χαρούμε. Πίσω από τη χαρά, παραμονεύει ο κίνδυνος. Προφανώς, το σινεμά εκμεταλλεύεται ψυχολογικά μοτίβα για να πουλήσει. Δεν το νοιάζει αν συντελεί στην κακή ψυχολογία του κόσμου. Υπάρχουν οι ψυχολόγοι για αυτό.

Άλλωστε, δεν είναι μόνο το σινεμά που εκμεταλλεύεται τη θανατο-λαγνία. Το κάνουν κατά κόρο και άλλες τέχνες, που βρίθουν από μαυρίλα. Για να μην πούμε για τα ΜΜΕ, τα χτυπητά πρωτοσέλιδα και την κρυφή χαρά των παρουσιαστών όταν ανακοινώνουν καταστροφές και εγκλήματα. Το μάτι τους γυαλίζει που θα χτυπήσουν τρελά νούμερα, ειδικά αν έχουν αποκλειστικά πλάνα.

Γενικά, το κακό πουλάει. Αυτό μπορεί να αποκαλύπτει μια διάχυτη μιζέρια στον κόσμο. Λες και δεν μπορούν να χαρούν και ανακουφίζονται μόνο νιώθοντας ταύτιση στην κατάντια. Αυτό ανεβάζει στη σκηνή μια πινακοθήκη τεράτων. Αποτρόπαια εγκλήματα, αδίστακτοι εκτελεστές, μηχανορράφοι εραστές παραμονεύουν σε κάθε μας βήμα.

Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω αλλά ο κόσμος που ζούμε έχει ελάχιστη σχέση με όλα αυτά. Κανένα φοβερό κακό δεν θα συμβεί στους περισσότερους και η πλειοψηφία θα πεθάνει από γηρατειά. Κατά τα φαινόμενα, όλα θα πάνε καλά. Μπορούμε να το διαχειριστούμε αυτό;

ΥΓ. Τώρα μου ήρθε μια ιδέα για μια ταινία μικρού μήκους που να παίζει με αυτές τις σκηνές που προμηνύουν κίνδυνο, με τη μια να διαδέχεται την άλλη και κανένα κακό να μη συμβαίνει στο τέλος. Τι απογοήτευση ε;