υπόλογος στον Λόγο

Δεν είμαι υπόλογος στους ανθρώπους

είμαι υπόλογος απέναντι σε "Αυτό"

που μας έφερε εδώ

κι έδωσε λόγο στους ανθρώπους

στον λόγο του λόγου μας, στον Λόγο

(με το λάμδα διπλασιασμένο σε γράμμα κεφαλαίο)

στην πηγή και στο τέλος

στον άγνωστο σκοπό που υπηρετούμε όλοι και το κάθε τι

χωρίς να ξέρουμε γιατί

σε "Αυτό" είμαι υπόλογος εγώ

όπως και εσύ.

Χέρσες σχέσεις, δουλειά, καλλιέργεια!

 Η αφήγηση της μάνας μου για πόσο δύσκολη ήταν η ζωή τους εκείνα τα χρόνια, μου έδωσε μια καθαρή εικόνα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Είπε, λοιπόν, η μάνα μου στο τραπέζι που το 'φερε η κουβέντα, για τον κλήρο στον βάλτο που τους έλαχε.

Ήταν ένα κομμάτι γης που πήραν ως φτωχοί ακτήμονες στον αποστραγγισμένο βάλτο των Γιαννιτσών, 6 ώρες με τα πόδια από τη Βέροια (αφού το κάρο ήταν συχνά φορτωμένο και δεν ανέβαιναν πάνω, για να μην κουράσουν τα άλογα που τραβούσαν ζόρι στον λασπόδρομο).

Ο κλήρος τους (όπως όλοι οι κλήροι στον βάλτο), ήταν αρχικά γεμάτος βούρλα, φίδια και κεραμίδια από τις καλύβες των ανταρτών και των ψαράδων του βάλτου. (Δες "Τα μυστικά του Βάλτου", της Π. Δέλτα).

Τα κουνούπια "λεφούσι" και η ελονοσία στο φουλ. Οι θερμοκρασίες το καλοκαίρι έφταναν τους 45 βαθμούς και δεν είχαν ούτε μια σκιά να ξαποστάσουν, αφού δεν υπήρχα δέντρα. Έφτιαχναν σκιές με μαντήλες σε πασσάλους και κοιμόταν τα βράδια σε λακκούβες που έσκαβαν στο χώμα, για δροσιά. Έμεναν εκεί για πολύ καιρό, τρώγοντας πρόχειρα, μέχρι να τελειώσουν τις δουλειές, καθώς δεν ήταν εύκολο το πηγαινέλα.

Κάποιοι ακτήμονες δεν άντεξαν και τα παράτησαν. Αυτός ο κλήρος ήταν "για κακό, μια κατάρα", έλεγαν. Η οικογένεια της μάνας μου όμως δεν τα παράτησε. Έμειναν, το πάλεψαν, "μάτωσαν" και τα κατάφεραν! Το χωράφι άρχισε να αποδίδει και "ποτέ δεν πείνασαν, ούτε στην κατοχή" κατέληξε η μάνα μου.

Αυτή η ιστορία, λοιπόν, μου γέννησε την εξής εικόνα:

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν έχουν να κάνουν με χωράφια, αλλά με σχέσεις.

Ο κλήρος που μας τυχαίνει είναι οι δύσκολοι άνθρωποι, ο δύσκολος εαυτός μας, οι δυσκολίες με τους άλλους και με το εγώ μας. Όλα αυτά είναι χέρσα χωράφια που πρέπει να ξεχερσώσουμε, βαλτώματα να ξεβαλτώσουμε.

Δεν είναι εύκολο. Θέλει δουλειά, σκληρή. Όπως τότε, αν και αλλιώς. Τώρα θέλει σκάψιμο μέσα μας, ξεπάτωμα τις κακές ρίζες των σχέσεών μας, ξεδιάλυμα από κεραμίδια ερειπίων του παρελθόντος μας, αντοχή στις επιθέσεις των μολυσματικών συμπεριφορών, καλλιέργεια!

Ναι, καλλιέργεια εις βάθος, όργωμα των κακοτράχαλων τρόπων μας, επίμονο και επαναληπτικό.

Όπως οι ακτήμονες καλλιεργητές τα κατάφεραν με σκληρή δουλειά να βγάλουν στάρι, έτσι και εμείς. Δουλειά!

Άντρο της ΣΙΑ'ς, στην οδό Μασσαλίας

Όταν στην Ελλάδα μεσουρανούσε ο αντι-αμερικανισμός, στη 15ετία '74-'89, όσοι τύχαιναν να πηγαίνουν στην οδό Μασσαλίας στην Αθήνα για να μάθουν Αγγλικά με τα σχετικά φτηνά προγράμματα της Ελληνο-Αμερικάνικης Ένωσης, ένιωθαν εξαιρετικά άβολα, λες και έμπαιναν στο άντρο της ΣΙΑς (C.I.A.) Ήταν τέτοια η καχυποψία απέναντι σε οτιδήποτε αμερικάνικο που ακόμη και το ίδιο το κτίριο έμοιαζε τρομακτικό. Έσκαγαν κατά διαστήματα και μερικές βομβίτσες εκεί κοντά και γενικά ήταν να αλλάζεις δρόμο. Αυτό πέρασε με τα χρόνια και τώρα κανείς δεν φοβάται το κτίριο της Ένωσης και δεν αποφεύγει τη Μασσαλίας.

Αυτό το λέω για να καταλάβουμε σε τι περιβάλλον μεγαλώνουν σήμερα άλλοι πληθυσμοί με έντονη καχυποψία προς εμάς τους Δυτικούς, τους Ευρωπαίους, τους Δημοκράτες, κλπ.

Ρώσοι, Κινέζοι, Άραβες, Ιρανοί, Τούρκοι, κλπ., μεγαλώνουν σε ένα κλίμα ιδιαίτερα εχθρικό προς εμάς, μέσα σε καθεστώτα που καλλιεργούν συστηματικά μιαν αποτρόπαιη εικόνα για όσους δεν ανήκουν σε αυτά. Είναι τέτοια η παγίδευση των λαών τους που είναι αδύνατον να δουν τους άλλους στις πραγματικές τους διαστάσεις. Έτσι βλέπαμε και εμείς τους Αμερικάνους.

Θα πάρει καιρό να αποκατασταθεί η πραγματική εικόνα των λαών και θέλει μεγάλη υπομονή, επιμονή και προσπάθεια για να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις.

ΥΓ. Το ίδιο ισχύει για όλες τις προκαταλήψεις φυσικά, που τσουβαλιάζουν και εγκλωβίζουν την πολύπλευρη αλήθεια των ατόμων και των συνόλων σε σχήματα φοβικά.

Ένα τέτοιο τσουβάλιασμα πάει να γίνει τώρα με τις νέες ομαδοποιήσεις των αντι-εμβολιαστών.

ΥΓ1. Τη θέση του αντι-αμερικανισμού στην Ελλάδα την πήρε ο αντι-γερμανισμός, από την κρίση και μετά, αλλά θα περάσει κι αυτός (ελπίζω).