Μονάδες Βιωματικού Πλούτου (Μ.Β.Π.)

 Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που έχουν μια αίσθηση πληρότητας. Τίποτα δεν τους λείπει. Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να περιμένεις, τίποτα άλλο να προσπαθήσεις. Όσα θες από αυτές βρίσκονται εκεί.

Σταματάς για λίγο να κοιτάς πιο πέρα: στο αύριο, στο μετά, στον σκοπό, στον στόχο, στο πλάνο, στο προτζεκτ, στην επιδίωξη.  Ξεφεύγεις από την αγωνία όλα να είναι μπροστά και εσύ πίσω τους να τρέχεις. Να μην μπορείς να σταματήσεις, αν και ξέρεις ότι στο τέλος η ζωή σου θάχει φύγει και δεν θα την έχεις χαρεί.
Ο χρόνος που φεύγει δεν ξαναγυρνά. Παρόλα αυτά τρέχεις. Μέχρι που κάποιες στιγμές συμβαίνει να μη χρειάζεται να κάνεις τίποτα και σταματάς. Όλα είναι εκεί, μαζί σου. Ο χρόνος όλος γίνεται δικός σου. Τον αφομοιώνεις σε ένα διηνεκές παρόν.
Τότε, νιώθεις το ανάλαφρο αεράκι της αέναης αιωνιότητας να κυματίζει την ύπαρξή σου. Λικνίζεσαι με το κυματισμό του Είναι στο Γίγνεσθαι. Ταυτίζεσαι με το σύμπαν. Δεν έχεις κάτι άλλο να περιμένεις. Κινείσαι συγχρονισμένος με την τροχιά των άστρων, ένας κόκκος αστερόσκονης κι εσύ. Ταύτιση, πληρότητα, πλούτος.
Έτσι, τα έχεις όλα. Είσαι πλούσιος επί της ουσίας.
Αυτές οι στιγμές μετράνε τον βιωματικό πλούτο του καθένα. Αν είσαι μόνο πλούσιος σε λεφτά και τρέχεις συνέχεια να τα αυξήσεις ή να τα ασφαλίσεις, είσαι στην ουσία φτωχός, γιατί ζεις σε διαρκή έλλειψη. Αν δεν έχεις λεφτά αλλά καταφέρνεις να μη σου λείπουν κάποιες στιγμές γιατί τότε έχεις όλα όσα θες, τότε είσαι πλούσιος πραγματικά. Όσο πιο πολλές στιγμές πληρότητας, τόσο πιο πλούσιος.
Ο πλούτος πρέπει να μετράται με αυτές τις μοναδικές στιγμές, που πρέπει να ανακηρυχθούν βασικό νόμισμα, ως Μονάδες Βιωματικού Πλούτου (Μ.Β.Π.), και να ορίζουν την οικονομική πολιτική σε όλον τον κόσμο.
ΥΓ. Προφανώς, ο οικονομικός πλούτος είναι σημαντικός αλλά η σημασία του πρέπει να αξιολογείται βάσει Μ.Β.Π. και να αξιοποιείται αναλόγως.