Αυτό που έκανε η Χαμάς στις 7. Οκτωβρίου δεν δικαιολογείται από καμία ιστορία καταπίεσης των Παλαιστινίων. Αυτό που έκανε (και κάνει) το Ισραήλ στη Γάζα δεν δικαιολογείται από τις 7. Οκτωβρίου. Αμφότερα είναι ασύμμετρα χτυπήματα υπερβάλουσας βίας. Ο καθένας έχει να λέει για τον άλλο που τον προκάλεσε, όμως η ασυμμετρία της αντίδρασης δεν χωράει καμία δικαιολογία. Μοιάζει με βιασμό γυναίκας επειδή προκάλεσε. Καθαρό παράδειγμα η επίθεση των Ρώσων στην Ουκρανία.
Πάντα υπάρχουν αιτίες ερεθισμού κάποιας αντίδρασης, όμως όταν αυτή υπερβαίνει την αλληλουχία αίτιου αιτιατού εισάγει την καθαρή βία κι αποτελεί ξεκάθαρο κακό που πρέπει να καταδικάζεται απερίφραστα.
Πώς όμως μπορούμε να μετράμε αυτήν την αλληλουχία αίτιου αιτιατού και να ξέρουμε πότε παραβιάζεται; Νομίζω ότι δεν είναι ακριβώς δική μας επιλογή. Αποτελεί μάλλον αισθητικό (και αισθητηριακό) φαινόμενο. Συνωνυμεί τη συμμετρία της φύσης και των άστρων. Αυτή μας διακατέχει γιατί κυβερνά τα πάντα ως ρυθμιστής της κοσμικού γίγνεσθαι, που γέννησε και εμάς. Οτιδήποτε παραβιάζει τη συμμετρία δράσης αντίδρασης που ρυθμίζει τον κόσμο μας είναι απόκοσμο, ξένο, εχθρικό. Το νιώθουμε ενστικτωδώς. Το βλέπω στα παιδιά. Μου το δείχνει καθημερινά η μικρή μου κόρη.
Οι αλλοιώσεις που υφιστάμεθα στην πορεία μπορεί να φθείρουν αυτήν την αίσθηση και να φτάνουμε στο σημείο να δικαιολογούμε την εισβολή στην Ουκρανία, την 7. Οκτωβρίου και την ισοπέδωση της Γάζας. Όσοι, όμως, έχουμε ακόμα "σώας τας φρένας" πρέπει να κρατήσουμε ψηλά όσο μπορούμε τον "χρυσού κανόνα" του μέτρου των πραγμάτων, εν ονόματι της ίδιας της ύπαρξής μας.
No comments:
Post a Comment