καλοσύνη, ενώπιον του θανάτου

Η καλοσύνη δίνει συνέχεια στο άτομο. Το συνδέει με τους άλλους. Το διασώζει και μετά τον θάνατό του, τόσο ως μνήμη, όσο και ως έργο/ύλη.  Αρκεί να έχει διαθέσει την ενέργειά του στους άλλους θετικά, για το καλό τους (ώστε να παραχθεί έργο  από αυτούς) ή να έχει διαθέσει και υλικά μέσα σε αυτούς (οπότε διασώζεται και μέσω της ύλης). 

Η αγωνία του ανθρώπου μπροστά στον θάνατο θα μειωνόταν αν κατευθυνόταν  στην καλοσύνη.