δέκα χρόνια χαμένα

κάπου έχω χάσει δέκα χρόνια 

δεν ξέρω πού πήγανε 

αλλά δεν τα βρίσκω πουθενά 

όσο κι αν προσπαθώ να θυμηθώ 

πώς έγινε αυτό 

και είμαι δέκα χρόνια μεγαλύτερος 

από όσο μαρτυρούν τα γεγονότα 

η ηλικία των παιδιών μου και της γυναίκας μου, 

ο αριθμός των έργων μου, 

οι απραγματοποίητες ακόμη ιδέες μου 

δεν συνάδουν με την ηλικία μου

αλλά με κάποιον δέκα χρόνια μικρότερο 

άρα προκύπτει ένα δεκαετές κενό 

στη διάρκεια του οποίου δεν έκανα τίποτα 

ούτε θυμάμαι τι συνέβη 

λες και αυτά τα χρόνια δεν υπήρξαν

τελευταία έξοδος Αφγανιστάν

 Ενώ εμείς, οι απλοί άνθρωποι, προσπαθούμε να τα φέρουμε βόλτα όπως μπορούμε, κάποιοι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν να φέρουν τον κόσμο άνω κάτω.

Αυτό που έκαναν οι Αμερικάνοι στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής (με τη βοήθεια και των Ευρωπαίων συμμάχων τους, δυστυχώς) σκόρπισε ερείπια και δυστυχία, νεκρούς και καταστροφές, ενώ οδήγησε τη Δύση στην εξευτελιστική ήττα που βιώνει θεαματικά τώρα στο Αφγανιστάν.

Πρόκειται για μια σειρά εκκωφαντικών λαθών, που ξεκίνησε από την επέμβαση στο Ιράκ και μετά.

H αρχική επέμβαση στο Αφγανιστάν θα ήταν δικαιολογημένη εάν αφορούσε μόνο το ξήλωμα της Αλ Κάιντα μετά την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους, όμως επεκτάθηκε. Έπρεπε να σταματήσει με την εξόντωση του ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσαμα μπιν Λάντεν. Η παραδειγματική τιμωρία των τρομοκρατών θα αρκούσε να πάρουν το μάθημά τους και να καταγραφεί θετικά η αντίδραση της Δύσης στους φονταμενταλιστές τρομοκράτες από τα μετριοπαθή στρώματα των μουσουλμανικών πληθυσμών. Όμως, επεκτάθηκε, και με την επέμβαση στο Ιράκ από-νομιμοποιήθηκε τελείως.

Η παντελώς αδικαιολόγητη επίθεση στο Ιράκ (με ψεύτικες αιτιάσεις) έστρεψε το σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου εναντίον της Δύσης, που έκανε το τρομακτικό λάθος να συνταχθεί με τα «γεράκια» των ΗΠΑ, τον Μπους και τον Ντικ Τσέινι, με τους στρατόκαυλους και τους πετρελαιάδες.

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικο-στρατιωτικά εγκλήματα μεταπολεμικά, για το οποίο δεν έχει τιμωρηθεί κανείς.

Η απουσία αντίλογου στην αμερικάνικη ηλιθιότητα την αποθράσυνε και συνέχισε με επεμβάσεις πέραν της Μέσης Ανατολής, στη Β. Αφρική, με αποκορύφωμα την εξόντωση του Καντάφι και τον μακροχρόνιο εμφύλιο που συνεχίζει ως σήμερα.

Η ανάλογη απόπειρα εναντίον του Ασαντ στη Συρία σκόνταψε στην αντίδραση του Πούτιν που έβαλε πόδι να σώσει τον δικό του. Παρόλα αυτά, η απόπειρα επέμβασης κατάφερε να διαλύσει τη Συρία, να προκαλέσει τη γέννηση του ακόμη πιο φανατικού ISIS, να κάνει ρυθμιστή τον Ερντογάν και να στείλει στην προσφυγιά χιλιάδες κόσμο, προκαλώντας την άνοδο της ρατσιστικής δεξιάς στην Ευρώπη.

Μιλάμε για ένα σενάριο (αδι)ανόητης καταστροφής, που τώρα ολοκληρώνεται θεαματικά με την ολοσχερή κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν.

Το πόσες ζωές πήγαν χαμένες, πόσες κοινότητες διαλύθηκαν, πόσοι ξεριζώθηκαν, πόσα υπερ-τρισεκατομμύρια δολάρια πετάχτηκαν, ποιες κουλτούρες χάθηκαν και τί βαρβαρότητα αναδύθηκε, δεν λέγεται.

Ενώ εμείς προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα, κάποιος δίπλα μας εγκληματεί κατά συρροή.

Ο ένοχος είναι ένας. Η αμερικάνικη ηγεσία που πρωταγωνίστησε σε αυτό το σήριαλ καταστροφής και όσοι συμπρωταγωνίστησαν, είτε σε β’ ρόλους (οι Βρετανοί, βασικά) είτε σε γ’ ρόλους (οι Ευρωπαίοι).

Η Δύση εξευτελίστηκε από αυτούς που αφήσαμε να της ηγηθούν

Τώρα φάτε Ταλιμπάν και ξερό ψωμί. Να ξέρουμε, όμως, ποιος φταίει.

ΥΓ. Εννοείται ότι η ήττα της Δύσης προάγει τα σχέδια του Πούτιν, του Ερντογάν και βέβαια των Κινέζων.

ΥΓ2. Ο ρόλος του Ισραήλ σε αυτό το σήριαλ πρέπει να ερευνηθεί, γιατί μπορεί να ήταν συν-σεναριογράφος, καθότι η διάλυση του μουσουλμανικού κόσμου και ο εμφύλιος σπαραγμός του, είναι υπέρ του Ισραήλ.

ΥΓ3. Το ίδιο και ο ρόλος των Σαουδάραβων και των άλλων δικτατόρων της περιοχής.

τα "αφεντικά" των τεχνών

 Με αφορμή τις θεατρικές επιχορηγήσεις (για τις οποίες δεν έχω γνώμη), μια γενικότερη άποψη για το τι συμβαίνει στον χώρο των περισσοτέρων Τεχνών, το οποίο μας διαφεύγει.

Έχουμε την εντύπωση ότι αυτός ο χώρος διαμορφώνεται από τα έργα των καλλιτεχνών.

Νομίζουμε ότι ζωγράφοι, φωτογράφοι, λογοτέχνες, σκηνοθέτες, συνθέτες, σεναριογράφοι, θεατρικοί συγγραφείς, χορογράφοι, χορευτές, ηθοποιοί, κλπ., είναι αυτοί που δίνουν το στίγμα και το ύφος στις Τέχνες που υπηρετούν.

Μόνο που δεν είναι παρά "υπηρέτες". Τα "αφεντικά" είναι κάποιοι άλλοι.

Εκδότες και επιμελητές εκθέσεων (curators), γκαλερίστες και ατζέντηδες, μουσικοί παραγωγοί και κριτικοί με επιρροή, διευθυντές φεστιβάλ και πολιτιστικών οργανισμών, "επιτροπάκηδες" που γνωμοδοτούν για χρηματοδοτήσεις, που κρίνουν τι αξίζει και τι όχι, που επιβραβεύουν και απορρίπτουν,

αυτοί είναι που αποφασίζουν και διαμορφώνουν καθοριστικά το καλλιτεχνικό τοπίο. Στην τελική, αυτοί είναι οι δημιουργοί(!)

Ας τους βγάλουμε από την αφάνεια, και ας τους αναγνωρίσουμε σαν υπερ-καλλιτέχνες, αποδίδοντας τα εύσημα κατευθείαν σε αυτούς.

άρθρα φωτιές

 5 άρθρα που πόσταρα στο φβ, όταν ξέσπασαν οι μεγάλες δασικές πυρκαγιές, τον Αύγουστο του 21

4.8.21

Φωτιές, πλημμύρες, τυφώνες, σε όλο τον κόσμο, και έπονται άνοδος στάθμης θάλασσας, μείωση γλυκού νερού, εξαφάνιση οικοσυστημάτων, και άλλα πολλά που κάνουν το ζήτημα του περιβάλλοντος το πιο ΕΠΕΙΓΟΝ!

Δεν είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί σποραδικά, όποτε γίνεται κάποια καταστροφή, διότι θα γίνονται συνεχώς καταστροφές, όλο και μεγαλύτερες.

Δεν είναι κάποιο δευτερεύον ζήτημα, μπροστά στην οικονομία ή την εθνική ασφάλεια, ας πούμε. Είναι το ΠΡΩΤΕΥΟΝ!

Με αυτό πρέπει να κοιμάται και να ξυπνάει το κράτος, σαν πρώτη του έγνοια, από εδώ και πέρα.

Πρέπει να αλλάξει όλη η αντίληψη λειτουργίας και προτεραιοτήτων της κρατικής μηχανής, άρα, να αλλάξει ο τρόπος οργάνωσης της πολιτείας και ο τρόπος σκέψης των πολιτών.

Βάσει των νέων προτεραιοτήτων και κινδύνων που αντιμετωπίζουμε, πρέπει να λυθούν το συντομότερο παλιές διαμάχες για ξεπερασμένους πλέον λόγους, όπως η ελληνο-τουρκική διαμάχη για κάποια κωλο-κοιτάσματα που δεν έχουν καμία αξία και είναι αντι-οικολογικά.

Η ίδια η Τουρκία κάηκε στην Αττάλεια και Αλικαρνασσό, πριν λίγες μέρες, και θα ξανακαεί, όπως και εμείς. Αντί να συνεργαστούμε για τον υπ'αριθμόν ένα κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε από κοινού, αναλωνόμαστε σε πολυέξοδες κόντρες, συντηρώντας άχρηστους και πανάκριβους στρατιωτικούς μηχανισμούς, που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μηχανισμούς προστασίας του περιβάλλοντος. Και αν ο Ερντογάν νοιάζεται μόνο για τον θρόνο του, ας μιλήσουμε στον λαό του. Αυτός καίγεται, όπως και ο δικός μας.

Μήπως όμως και τα δικά μας κόμματα νοιάζονται μόνο για το στενό κομματικό τους συμφέρον; Γιατί ξεκινάνε αμέσως τις κατηγόριες όταν γίνεται μια καταστροφή, αντί να συνεργαστούν; Γιατί ξαμολάνε τους οπαδούς τους στα social media που γεμίζουν υβρεολόγια προς τους εκάστοτε κυβερνώντες, σαν τους μόνους υπεύθυνους για τις καταστροφές; Εντωμεταξύ, όταν είναι αυτοί κυβέρνηση τα ίδια παθαίνουν.

Είναι ολοφάνερο ότι τα κόμματα δεν έχουν καταλάβει καθόλου τη νέα κατάσταση. Συνεχίζουν με "παλιά εργαλεία" να θέλουν να κάνουν τη δουλίτσα τους. Βέβαια, αυτό συμβαίνει γιατί αυτό είναι το επίπεδο πολιτικής σκέψης του κόσμου.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες δεν έχουν ένα αξιόλογο οικολογικό κόμμα (πέρα από κάποια αλληλο-σπαρασσόμενα γκρουπούσκουλα). Αυτό και μόνο δείχνει πόσο δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τι αντιμετωπίζουμε.

6.8.21

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση σε όλα αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό (πανδημία, φωτιές, πλημμύρες) που καλό είναι να τη λάβουμε υπόψη, αν θέλουμε να καταλάβουμε τι παίζει (και παίζει παγκοσμίως, Ελληναράδες μου, και όχι μόνο στη χώρα του "μητσοτάκη γαμιέσαι" σήμερα, "τσίπρα τον παίρνεις" χθες).

Η ΦΥΣΗ έχει αποφασίσει να μας ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙ.

Αφού εξαπλωθήκαμε επιθετικά σαν είδος, παραβιάζοντας τις ισορροπίες της, τώρα ήρθε η ώρα της αντεπίθεσης.

Μαζέψτε τα σπίτια σας από ρέματα και δάση. Συμμαζευτείτε σε προστατευμένους οικισμούς (με αντιπυρικές ζώνες και συστήματα απορροής υδάτων) αν θέλετε να είστε ασφαλείς. Κόψτε τις άσκοπες μετακινήσεις και τις μαζικές συγκεντρώσεις, αν θέλετε να είστε υγιείς.

Από εδώ και πέρα, μόνο τα βασικά και ουσιώδη. (Ανακαλύψτε ποια είναι αυτά, παρεμπιπτόντως.)

Άντε, γιατί πολύ αέρα πήρατε.

Επειδή καταφέρατε να εξαφανίσετε τα άγρια ζώα και να στείλετε τον Μπέζο βόλτα στο διάστημα, νομίζετε ότι μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Μέγα λάθος.

Η φύση είναι εδώ και θα σας το δείξει με τις αόρατες δυνάμεις της, αφού τις ορατές τις κλείσατε στους ζωολογικούς κήπους, και νομίσατε ότι τη δαμάσατε.

Επειδή αυτή η διάσταση παίζει πολύ να είναι η κυριότερη (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το νεο-ελληνικό μπάχαλο που συντελεί στη μεγέθυνση των καταστροφών), ας λάβουμε τα μέτρα μας και ας περιοριστούμε εγκαίρως.

Μια νέα εποχή, ζόρικη για το ανθρώπινο είδος, έχει ξεκινήσει. Ώρα να προσαρμοστούμε (δες προηγούμενο ποστ).

6.8.21

Επειδή χρειάζεται επανασχεδιασμός των τόπων και τρόπων που ζούμε, από εδώ και πέρα, προκύπτει το ερώτημα ποιος τον αναλαμβάνει αυτόν κεντρικά.

Καλά να καθαρίζουμε τις αυλές μας, να προσέχουμε τα σκουπίδια μας και να φερόμαστε οικολογικά στην προσωπική μας ζωή, αλλά αυτό δεν αρκεί.

Χρειάζονται σχεδιασμοί σε μεγάλη κλίμακα, όχι μόνο για τα περιβαλλοντικά θέματα, αλλά για όλες τις προσαρμογές που απαιτεί η νέα εποχή.

Εδώ αναλαμβάνει ρόλο το κράτος, το οποίο διευθύνεται από εκλεγμένο πολιτικό προσωπικό στα δημοκρατικά πολιτεύματα όπως το δικό μας.

Άρα, το κλειδί για το μέλλον βρίσκεται στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ μέσα από την οποία να εκλεγούν οι πλέον κατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις.

Όταν, όμως, απέχουμε από την πολιτική και δεν δραστηριοποιούμαστε, αλλά την αφήνουμε σε άσχετους και τηλεπερσόνες, μην περιμένουμε και πολλά.

Διαβάζω εξαιρετικούς αναλυτές για την κατάσταση που ζούμε αλλά κανείς από αυτούς δεν είναι δραστηριοποιημένος πολιτικά. Αν δεν βρίσκουν κάποιον πολιτικό φορέα να τους αντιπροσωπεύει, ας φτιάξουν έναν καινούργιο.

Πρέπει να περάσουμε άμεσα σε μια νέα φάση έντονης πολιτικοποίησης, με νέα ζητούμενα αυτή τη φορά.

Τα 16χρονα με τα Fridays for future έκαναν ήδη την πρώτη κίνηση. Μακάρι να τη συνεχίσουν.

12.8.21

Επειδή όλα δείχνουν ότι οι καταστροφές πήραν τέτοια έκταση από ολιγωρία των αρμοδίων (όπως πάντα), προκύπτει το ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό διαρκώς στην Ελλάδα, μετά από τόσες καταστροφικές πυρκαγιές, τα τελευταία 30 χρόνια.

Πρέπει να υπάρχει κάτι βαθύ στον πυρήνα των ατόμων που είναι αρμόδιοι, το οποίο τους αποβλακώνει και τους αδρανοποιεί έτσι που να δρουν πάντα εκ των υστέρων και επιφανειακά, μόνο και μόνο για να πουν ότι κάτι έκαναν. Αυτό αφορά, μάλλον, τη σχέση με το αντικείμενό τους, που πρέπει να είναι αλλοπρόσαλλη.

Κάτι άλλο θέλουν να κάνουν στη ζωή τους, κάτι άλλο να γίνουν, κάτι άλλο επιδιώκουν, που καμία σχέση με το πόστο τους.

Αυτό πρέπει να ισχύει σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας. Από τους υψηλά ιστάμενους ως τους κατώτερους.

Από τον υπουργό που νοιάζεται για την πολιτική του καριέρα παρά για το αντικείμενο του υπουργείου του, ως τον δήμαρχο που νοιάζεται για την αυτοπροβολή του παρά για το καλό του τόπου του.

Από τον αρχηγό του "σώματος" που νοιάζεται να φάει τους αντιπάλους του (και να ελέγχει αυτός τα πόστα που έχουν μπαξίσι), ως τον τοπικό κουμανταδόρο που ανταγωνίζεται τον άλλο από δίπλα, για την γκόμενα της περιοχής, και βέβαια αλληλο-υπονομεύονται.

Έτσι, δεν είναι κανείς στη θέση του, εκεί που πρέπει να είναι, την ώρα που πρέπει. Κάπου αλλού βρίσκονται. Όταν έρχεται η φωτιά, τους καταλαμβάνει, προφανώς, εξαπίνης.

Η φωτιά δοκιμάζει τα αντανακλαστικά μιας χώρας.

Έχει αποδειχτεί επανειλημμένα ότι στην Ελλάδα αυτά πάσχουν. Το ίδιο έγινε και με την οικονομική κρίση. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένα τεράστιο χρέος. Πριν, κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι.

Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με κάποιο συγκεκριμένο τομέα, την πολιτική προστασία ή την εθνική οικονομία. Είναι γενικό.

(Το βλέπω και στα κινηματογραφικά, το τι απίστευτο μπάχαλο συμβαίνει εδώ και δεκαετίες με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Ή τι να πούμε για την ΕΡΤ.)

Απλά, με τη φωτιά δεν παίζουμε.

Αυτό που συνέβη με τις φωτιές είναι εκκωφαντικό. Κραυγάζει ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που σχετιζόμαστε με το αντικείμενό μας, στην ουσία. Κάποιος πρέπει να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Να γίνει δουλειά και στον πυρήνα, όχι μόνο στην επιφάνεια!

ΥΓ. Όσο και αν φαίνεται άσχετο, δείτε τι γίνεται με τις πανελλήνιες και την εισαγωγή στις "σχολές προτίμησης". Ποια παιδιά σπουδάζουν πραγματικά αυτό που τους ενδιαφέρει προσωπικά; Τι σχέση καλλιεργείται με το αντικείμενό τους;

Ο επαγγελματικός (απο)προσανατολισμός σε αυτή τη χώρα είναι τραγικός. Το βλέπουμε στις στάχτες που αφήνουν κάθε καλοκαίρι οι φωτιές.

Ως πότε;

16.8

Οι πρώτες σοβαρές δημοσιογραφικές έρευνες για τις πρωτοφανείς καταστροφές από τις φωτιές μιλάνε για ένα παραλυμένο πυροσβεστικό σώμα και μια διαλυμένη πολιτική προστασία.

Αυτό που ζήσαμε, λοιπόν, όλον αυτόν τον καιρό, πέρα από τον τρόμο της καταστροφής, ήταν μια συστηματική προσπάθεια συγκάλυψης από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ (δηλαδή τα περισσότερα), από τους παρατρεχάμενους του Κυριάκου στα social media (και κάτι εξυπνάκηδες του φιλελεύθερου χώρου) από τους εκπροσώπους της κυβέρνησης και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Ο κύριος Μητσοτάκης, αντί να βγει άνετος, ότι ελέγχουμε την κατάσταση και θα διορθώσουμε τα λαθάκια που κάναμε (και ζητάμε μια συγνώμη, μην το κάνουμε θέμα), θα έπρεπε να βγει εμβρόντητος, να πει ότι αυτό που συνέβη είναι απαράδεκτο, ότι θα "πάρει κεφάλια" και θα αναδιαρθρώσει εκ βάθρων την πυροσβεστική και την πολιτική προστασία. Από τη στιγμή που δεν το έκανε, είναι συνένοχος και δεν διαφέρει σε τίποτα από τον Τσίπρα και το Μάτι. Η ίδια λογική συγκάλυψης τότε και τώρα.

Το ότι δεν κάηκαν άνθρωποι, γιατί τους έδιωχναν ακόμη και όταν δεν χρειαζόταν, με συνέπεια να παραδοθούν στη φωτιά μέρη που θα μπορούσαν να σωθούν με τη βοήθεια των ντόπιων, δεν λέει τίποτα, πέρα από πρεμούρα πολιτικού κόστους. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να σωθούν, και να σωθούν και τα μέρη. Αντ' αυτού κάηκε ο τόπος. Αυτή είναι η πραγματικότητα, και δεν θα ξεφύγουν από αυτήν, γιατί θα βγει στη φόρα, αργά ή γρήγορα.

ΥΓ. Μήπως ο Ρουμάνος αρχι-πυροσβέστης που δήλωσε ότι οι Έλληνες συνάδελφοί του κωλοβαρούσαν είχε πει την αλήθεια και αναγκάστηκε να ανασκευάσει μετά από πολιτικές πιέσεις;