Ξυπνάω το πρωί, πλένομαι, πίνω καφέ και βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη, στο σημειωματάριό μου. Το βαρύ της νύχτας φεύγει, αισθήματα σκοτεινά ξαλαφραίνουν, μπερδεμένες εικόνες ξεδιαλύνονται κι όλα μπαίνουν σε μια σειρά καθώς ξαναβρίσκω σιγά σιγά τη σύνδεσή μου με το γίγνεσθαι των πραγμάτων. Εκεί κάπου εντοπίζω ένα μέρος για μένα, τι είναι αυτό που μου αναλογεί, πώς να το διαπραγματευτώ, τι να κάνω. Ετσι, λοιπόν, το πιάνω κάθε πρωί, πάλι από την αρχή και συνεχίζω, χωρίς να πτοούμαι από πρόσκαιρες ήττες, αποτυχίες και απώλειες. Μαθαίνω και προχωράω. Δυνατός ξανά, κι όσο πάει.
Πριν συνεχίσω όμως και σήμερα στο έργο μιας ακόμη μέρας, νομίζω ότι το πιο χρήσιμο θα ήταν να προτείνω αυτή τη μέθοδο επανεκκίνησης για όσους έχουν πολλά που τους παιδεύουν, αλλά έχουν και κάτι να πουν για όλα αυτά, κι άλλα τόσα να κάνουν.
No comments:
Post a Comment