Η ισχύς των όπλων, ξανά μανά.

Αυτό που (ξανα)μαθαίνουμε από όσα βλέπουμε στη διεθνή σκηνή, από το πουτινικό τσαριλίκι ως το τραμπικό νταηλίκι, είναι ότι αυτό που μετράει (για ακόμη μια φορά) είναι η ισχύς των όπλων. 

Είναι θλιβερό να επανερχόμαστε σε πρωτόγονες καταστάσεις όπου πρέπει να κραδαίνουμε "ρόπαλα", αλλά είμαστε  αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων.

Ξαναγυρνάμε, λοιπόν, στα παλιά για να αντιμετωπίσουμε όσους θέλουν να μας γυρίσουν πίσω.

Θα χρειαστεί να αφήσουμε για λίγο τα προκεχωρημένα αιτήματά μας, να αμελήσουμε άλλα κρίσιμα ζητήματα της εποχής, για να αντιμετωπίσουμε τους ούγκανους που μας απειλούν.

Η ίδρυση ενός ισχυρού ευρωπαϊκού στρατού είναι πλέον όρος επιβίωσης. Η Ελλάδα κινδυνεύει περισσότερο από όλους, με τον Ερντογαν να απαιτεί το μισό Αιγαίο οσονούπω και τον Τραμπ να τον σιγοντάρει. 

Λυπάμαι που το λέω αλλά οι στρατιωτικές δαπάνες, πλέον, πρέπει να πάρουν τη μερίδα του λέοντος στην Ευρώπη (και το λέω εγώ που ήμουν ως τώρα στρατευμένος αντιμιλιταριστής). Αυτό θα έχει συνέπειες σε πολλούς τομείς, και πρώτα από όλα στους τομείς του πολιτισμού, που θα είναι οι πρώτοι που θα περικοπούν πανευρωπαϊκά. Κάντε τα κουμάντα σας.

Μετα-τραμπικές γεω-πολιτικές εξελίξεις

1. Ολα φαίνεται να δουλεύουν υπέρ της Κίνας. Η επιθετικότητα του Τραμπ προς τις άλλες χώρες της Δύσης θα τις κάνουν να πλησιάσουν την Κίνα, ακόμη και να συμπαραταχθούν μαζί της, για να αντιμετωπίσουν τις ΗΠΑ, που αναδεικνύονται σε σοβαρή απειλή.

Η "Δύση" ως σύνολο δημοκρατικών χωρών (με αρχές βασισμένες στον διαφωτισμό) σαμποτάρεται εκ των έσω, με την άνοδο του τραμπικού νεοφασισμού στην εξουσία των ΗΠΑ. Οι προσπάθειες εξάπλωσης του τραμπισμού θα την υπονομεύσουν περαιτέρω, επιτρέποντας στην Κίνα να παίξει ηγετικό ρόλο και να αναδειχθεί σε παγκόσμια υπερδύναμη.

2. Κάποια στιγμή, μοιραία, η Κίνα θα ασκήσει αυτή τη δύναμη για να κυριαρχήσει παγκοσμίως ερχόμενη σε πολεμική σύγκρουση με τις ΗΠΑ.

Εγώ λέω, λοιπόν, να αφήσουμε τους τραμποΑμερικάνους μόνους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα (αφού κλώσισαν το αυγό του φασισμού) κι εμείς οι υπόλοιποι "Δυτικοί" να κάνουμε τα κουμάντα μας, φτιάχνοντας μια νέα δημοκρατική συμμαχία, χωρίς τις ΗΠΑ.

Η Ε. Ε. πρέπει να πάρει πρωτοβουλία ένωσης με Μεγάλη Βρετανία, Καναδά, δημοκρατική Λατινική Αμερική, Αυστραλία, δημοκρατική Ασία και όλες τις φίλιες δυνάμεις εντός εκτός και επί ταύτα, για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της, εσωτερικούς και εξωτερικούς, και τον Πούτιν εξ Ανατολών και τον Τραμπ εκ Δυσμάς.

3. Οι δημοκρατικές δυνάμεις στην Ε.Ε. πρέπει να ενωθούν για να αντιμετωπίσουν την άνοδο της ακροδεξιάς (που θα ενισχυθεί τώρα με τον Τραμπ), φτιάχνοντας ένα ευρύ δημοκρατικό μέτωπο, πέρα από επιμέρους διαφορές. Ελπίζω να το καταλάβουν έγκαιρα, πριν είναι πολύ αργά.

3α. Στην Ελλάδα πρέπει να υπάρξουν συνέργειες ώστε να μη βρεθούμε με συγκυβέρνηση στην οποία συμμετέχει ο Βελόπουλος. Ελπίζω να καταλαβαίνουν τον κίνδυνο οι Πασοκοι.

3β. Στη Γαλλία ελπίζω να βγουν οι αλχημείες της νέας κυβέρνησης και να υπάρξει σταθερότητα που θα κρατήσει μακριά τη Λεπέν από την εξουσία.

3γ. Στη Γερμανία, δυστυχώς, επίκειται κυβερνητική αστάθεια, εφόσον βγει ο Merz καγκελάριος. Οι τελευταίοι του χειρισμοί τον καθιστούν ακατάλληλο για την καγκελαρία. Ελπίζω να το καταλάβουν οι Χριστιανοδημοκρατες και να τον αντικαταστήσουν την κατάλληλη στιγμή.

η ψυχή και οι αμβλώσεις, κατά τους χριστιανοταλιμπάν

Επειδή πέρα από την κοτσάνα του Σερβετάλη να "πετάγονται" τα νεογέννητα στις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες (παρά να διακόπτεται έγκαιρα η κύηση), υπάρχει η επιχειρηματολογία των θεωρητικών του είδους του, οι οποίοι χαρακτηρίζουν δολοφονία τις αμβλώσεις με το αιτιολογικό ότι από τη στιγμή της σύλληψης έχουμε εμφάνιση της ψυχής, ας δούμε τι εννοούν με τον όρο ψυχή. 

Προφανώς για αυτούς τους θεωρητικούς (ή "πνευματικούς") η ψυχή εμφανίζεται με το που έχουμε τον κυτταρικό μεταβολισμό που παρατηρείται σε κάθε μορφή ζωής εν τη γενέσει της, από τις πιο απλές μορφές ως τις πιο σύνθετες. Σε αυτήν την περίπτωση δεν θα έπρεπε να παρέμβουμε σε καμία ζωική μορφή και να μείνουν όλα ανέγγιχτα, από το ταπεινό ραδίκι ως το χαρωπό κατσικάκι που σουβλίζεται εθιμοτυπικά στο ελληνορθόδοξο Πάσχα.  

Αν η ψυχή είναι κάτι άλλο και δεν αφορά τον κυτταρικό μεταβολισμό που άρχεται με τη σύλληψη κάθε είδους, τότε ας μας πουν τι είναι η ψυχή, πότε εμφανίζεται, γιατί είναι ιδιότητα μόνο του ανθρώπου, πότε σχηματίζεται αυτή η ιδιότητα, σε τι ακριβώς συνίσταται και πότε διαπράττεται η "δολοφονία" της. 

Και αφού τα βρουν όλα αυτά, ας μας πουν στη συνέχεια για την ψυχή της γυναίκας που φέρει μιαν ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, τις επιπτώσεις της στην ψυχολογία της ίδιας και του ανεπιθύμητου παιδιού, το οποίο αυτοί θέλουν να γεννηθεί οπωσδήποτε και ας "πεταχτεί" μετά. 

Από αυτό και μόνο φαίνεται ότι η σχέση των εν λόγω "πνευματικών" με την ψυχή είναι όση του ραδικιού με τα μαθηματικά.

αυτορύθμιση αισθημάτων

Και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι αυτό που νιώθω είναι δική μου δουλειά, ότι μπορώ να το ρυθμίσω έτσι που να μην ανεβοκατεβαίνει κατα πώς μου φέρονται, να μην με παίρνει από κάτω στις ατυχίες, να μη θλίβομαι ή χαίρομαι ανάλογα με την εύνοια των γεγονότων, αλλά να μένω σταθερός, να κρατώ τη στάθμη των αισθημάτων μου στον ορίζοντα του απέραντου Είναι και όχι του εφήμερου συμβεβικότος.

Δεν λέω να είμαι αναίσθητος κι ανέγγιχτος από τα γεγονότα, αλλά να διατηρώ μια εσωτερική ηρεμία πέρα από αυτά, έναν πυρήνα αλώβητο από επιφανειακές διακυμάνσεις, μια αδιατάραχη επαφή με το Είναι που θα μειώνει τους κραδασμούς του γίγνεσθαι.

Αυτήν την εσωτερική ρύθμιση φαίνεται να αναζητούν και οι θρησκευόμενοι στους θεούς τους, οι φαν στα είδωλά τους, οι εξαρτημένοι στις ουσίες που παίρνουν, οι εναλλακτικοί στους γκουρού, στους συμβούλους, κλπ., αλλά όλα αυτά αποτελούν εξωγενείς ρυθμίσεις κι εξαρτήσεις από άλλους και άλλα.

Όμως, είναι κάτι απλό να το βρεις, μπορείς να το κάνεις μόνος σου, αρκεί να καταλάβεις ότι τα αισθήματά σου είναι δική σου υπόθεση.

ΥΓ1. Εκτός, προφανώς, του σωματικού πόνου που ανήκει σε άλλη κατηγορία αισθημάτων, νευρολογικής φύσεως και όχι ψυχολογικής.

ΥΓ2. Η ψυχή είναι η πεμπτουσία της ζωτικής μας ενότητας, αυτή που μας συνέχει εν ζωή, και, ως εκ τούτου, μας συνδέει με την βαθύτατη ουσία του κόσμου, με την οποία κρατώντας επαφή αδιαφορούμε για τα επουσιώδη.

για όσα δεν θα προλάβω να καταλάβω

Δηλαδή αν είχα πεθάνει, όπως πέθαναν κάποιοι φίλοι μου νέοι, δεν θα είχα καταλάβει όλα αυτά που έχω καταλάβει και καταλαβαίνω κάθε μέρα; Θα έφευγα έτσι "τυφλός"; Και πόσα μένουν ακόμη να γίνουν καταληπτά αφού πεθάνω; Τι θα γίνουν όλα αυτά; Θα τα χάσω;! 

Πόσο θα'θελα να κάνω ένα άλμα με το μυαλό μου και να καταλάβω όλα που συμβαίνουν. Αυτό που με έχει παιδέψει πιο πολύ από τα συμβάντα είναι η ερμηνεία τους. Αν την έχω, τότε νιώθω ότι κατέχω την ουσία των πραγμάτων, κι ας μην έχω κάνει περιουσία, ας έχω ελάχιστα. Απλά, να ξέρω. 

Εκτός από τα παιδιά μου, ένα πράγμα με ορίζει: Να ενωθώ με το πνεύμα που διέπει τον κόσμο, εμάς, τα πάντα. Να γίνω μέτοχος αυτού. Αυτή είναι η ύστατη ευχή μου, η προσ-ευχή μου.

ΘΕΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Έλεγα πως στην αποτυχία, εκεί που τρως τα μούτρα σου και τσακίζεται το εγώ σου, εκεί μαλακώνεις με τους άλλους, νιώθεις σύνδεση με τον κοσμάκη γύρω σου, ένας σαν αυτούς, καλοσύνη και συμπόνια.

Μετά, σκέφτηκα ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει και απ' την άλλη, να πετυχαίνεις, να βρίσκεις την ευτυχία, να πλημμυρίζεις χαρά και όλο αυτό να σου βγάζει μεγαλοψυχία, δοτικότητα και πλέρια καλοσύνη.

Βέβαια, έχω δει πολλούς πετυχημένους να γίνονται υπερόπτες και απάνθρωποι, όπως έχω δει και αποτυχημένους να γεμίζουν μίσος και φθόνο.

Τελικά, είναι θέμα χαρακτήρα.

Τι είναι όμως ο χαρακτήρας, τι σημαίνει αυτό και τι συμπεράσματα βγάζει;

Πέρα από αυτό που έχω δει στα μικρά παιδιά να είναι κάποια δύστροπα από μόνα τους, αυτό που νομίζω ότι παίζει ρόλο είναι η διαμόρφωσή τους από γονείς, δασκάλους, περιβάλλον. Η καλοσύνη, η ευγένεια, ο σεβασμός, η αναγνώριση του άλλου είναι πράγματα που διδάσκονται και μεταφέρονται μέσα από ανάλογες συμπεριφορές.

Πέρα από την επιτυχία ή αποτυχία, αυτό που τελικά μετράει είναι ο χαρακτήρας, κι αυτό έχει τη δική του δουλειά για να γίνει είτε επιτυχημένα είτε αποτυχημένα.

Η Ελλάδα των καρτέλ

Κάθε φορά που τα "σκάμε" για να πάρουμε καράβι να ξέρουμε ότι χρηματοδοτούμε ένα ασύδοτο καρτέλ που έχει στηθεί (και) στη ναυσιπλοΐα. Δύο εταιρίες η ΑΝΕΚ (ΑΤΤΙΚΑ) και η SEAJET (Ηλιόπουλος) ελέγχουν τα περισσότερα δρομολόγια στα νησιά και κρατάνε από κοινού ψηλά τις τιμές για να θησαυρίζουν εις βάρος μας. 

Ο Ηλιόπουλος βγάζει τόσα που αγόρασε την ΑΕΚ και ήθελε να πάρει και το OPEN από τον Σαββίδη (αλλά ο πουτιν-ανθρωπος το χρειάζεται για την προπαγάνδα του). 

Οι "μάγκες" ξέρουν το κόλπο. Αγοράζουν media για να ελέγχουν την επικοινωνία και ομάδες για να πιέζουν με τη στρατιά των φιλάθλων τους τις κυβερνήσεις. Μόνο που αυτοί που τα σκάνε για τη "μαγκιά" τους είμαστε εμείς οι κακομοίρηδες, που μας πατάνε στο λαιμό με τα καρτέλ τους. 

Καρτέλ παντού: στην ακτοπλοΐα, στην ενέργεια, στις τράπεζες, στις ασφάλειες, στην τηλεπικοινωνία, στους παρόχους, στα τρόφιμα, στα super markets, στα μεγάλα δημόσια έργα, σε όλους τους στρατηγικούς τομείς. Και οι κυβερνήσεις έρμαια των "μεγάλων συμφερόντων" τους. Κανείς δεν τους ακούμπησε, από καμία μεταπολιτευτική κυβέρνηση. Ξέρουν να εκβιάζουν, είναι μαφία με πλοκάμια σε όλα τα κόμματα. Κι αν χρειαστεί, έχουν και τους παλικαράδες τους από τις διάφορες "θύρες φιλάθλων" και συμμορίες μπράβων.

ΥΓ. Αφορμή για το ποστ η είδηση που διάβασα σήμερα ότι επίκειται κι άλλη αύξηση στα ακτοπλοϊκά με το δικαιολογητικό της ενεργειακής μετάβασης την οποία οι ακτοπλόοι δεν θέλουν να επωμιστούν γιατί οι άνθρωποι "δεινοπαθούν", και θέλουν να τη φορτώσουν στους επιβάτες ή να την επωμιστεί το κράτος, δηλαδή όλοι μας, (και το κράτος το συζητάει σοβαρά, αντί να τους βάλει χοντρό χέρι, αλλά έλα που οι "μάγκες" έχουν τους υπουργίσκους στο χέρι τους.)