Δημοσιογραφία, SOS

Κατά ένα περίεργο τρόπο, η «εκ-δημοκρατικοποίηση» των μέσων επικοινωνίας από το διαδίκτυο συντέλεσε στην «ξε-δημοκρατικοποίηση» της δημοσιογραφίας, με τη συγκέντρωσή της στα χέρια λίγων ομίλων, που μπορούν να την πληρώνουν, δίνοντας λεφτά ύποπτης προέλευσης, αφού δεν προέρχονται από τους αναγνώστες, ούτε καν από τους διαφημιστές.  

Σε μια εποχή που η ενημέρωση και η πληροφορία παρέχονται δωρεάν από άπειρες πηγές στο διαδίκτυο, κάποιος πρέπει να πληρώνει τους δημοσιογράφους για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτός ο κάποιος δεν είναι πάντα αγνών προθέσεων και μπορεί να κατευθύνει την ενημέρωση εκεί που θέλει.

Η κατευθυνόμενη δημοσιογραφία δεν είναι κάτι καινούργιο, όμως τείνει να πάρει μεγάλες διαστάσεις, λόγω της αποχώρησης των αναγνωστών από το παιχνίδι. Οι αναγνώστες πληρώνοντας παλιά για μια εφημερίδα, ήταν κατά κάποιο τρόπο συνδιαμορφωτές της. Τη στήριζαν με τον οβολό τους. Τώρα οι δημοσιογράφοι δεν έχουν αυτή τη στήριξη του δήμου και γίνονται ευκολότερα θύματα των ολιγαρχών, κάθε είδους.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν ένα ανυπόγραφο άρθρο στην iefimerida που προβαλλόταν ψηλά στις επιλογές της για καιρό, διαβάλλοντας τον Μακρόν, με έντονο και αφοριστικό τίτλο, ως ανάλγητο μπουρζουά, γιατί και καλά φέρθηκε άσπλαχνα σε μια Μαροκινή. Όταν διάβασα το περιεχόμενο δεν διαπίστωσα να έχει κάνει πραγματικά κάτι κακό ο άνθρωπος, παρόλο που ο εν λόγω αρθρογράφος πάσχιζε να το αποδείξει. Μου φάνηκε περίεργη αυτή η δημοσίευση και το τρόπος που πλασαρίστηκε από την iefimerida, σαν δικό της άρθρο, με ένα καταγγελτικό τίτλο, χωρίς καμία επιφύλαξη απέναντι σε μια αναδημοσίευση.

Τυχαίνει να ενημερώνομαι συστηματικά από αυτό το δημοσιογραφικό site, γιατί μοιάζει αρκετά πλήρες, έγκαιρο και φαινομενικά έγκυρο. Έχω δει κατά καιρούς άρθρα και ειδήσεις με τίτλους περίεργους, που προσπέρασα με μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας, όπως έκανα αρχικά και τώρα. Μέχρι που μου έσκασε η σκέψη ότι δεν μπορεί, κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Ξέρουμε ότι ο Πούτιν έχει κάνει τα πάντα για να υπονομεύσει με κατευθυνόμενες ειδήσεις τον Μακρόν υπέρ της Λεπέν, όπως έχει κάνει το ίδιο υπέρ του Τραμπ και υπέρ κάθε ένα που μπορεί να παίξει διαλυτικό ρόλο στο «δυτικό κόσμο», για να ενισχύσει την ανατολική, τσαρική αυτοκρατορία του. Μπορεί να έχασε στην περίπτωση του Μακρόν αλλά ποιος λέει ότι το έβαλε κάτω. Ειδικά που ο «μικρός» έχει φαγωθεί να προωθήσει την ευρωπαϊκή ενοποίηση, κάτι που ο Πούτιν θα πολεμήσει με κάθε τρόπο. Όπως με άρθρα σαν αυτό, σκέφτηκα.

Η σκέψη αυτή μου φάνηκε μια λογική εξήγηση για αυτό το άρθρο. Μπορεί να παίζει βέβαια κάτι άλλο, όμως σίγουρα κάτι παίζει. Το αποτέλεσμα είναι ότι ένα δημοσιογραφικό site που μοιάζει έγκυρο, μπορεί ανά πάσα στιγμή να σου πλασάρει το ψέμα σαν αλήθεια κι εσύ να το χάψεις.

Προφανώς, δεν είναι μόνο αυτό το site που κάνει και κάποιες βρωμοδουλειές για να πληρώσει το νοίκι του. Οι νεο-μαφιόζοι που πήραν τους μεγάλους ομίλους στην Ελλάδα, κάθε άλλο παρά καθαρότητα υπόσχονται. Το ίδιο συμβαίνει και παγκοσμίως. Προχθές ακόμα έγινε γνωστό ότι το Times πέρασε σταχέρια επιχειρηματιών με συντηρητικές απόψεις. Παντού συμβαίνουν ύποπτες εξαγορές. 

Πιθανόν, να μην υπάρχουν πλέον παρά ελάχιστα μέσα στον κόσμο που μπορούμε να εμπιστευόμαστε, από τα απειράριθμα που μας κατακλύζουν και μας προσφέρονται δωρεάν. Εγώ είμαι έτοιμος να καταθέσω τον οβολό μου σε όποιο ελληνικό «σχήμα» παρουσιάσει την αντικειμενικότητα, δυναμικότητα και επαγγελματικότητα που απαιτείται.  Το ίδιο πιστεύω ότι πρέπει να κάνουν οι ενεργοί πολίτες, παντού στον κόσμο. Η άλωση της «τέταρτης εξουσίας» από ολιγάρχες αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους των δημοκρατιών μας.