Όταν μαθαίνουμε από τα media για τον θάνατο κάποιου γνωστού μας σε ηλικία μικρότερη από το προσδόκιμο επιβίωσης, αναρωτιόμαστε όλοι, νομίζω, από τι πέθανε. Είναι ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον από καθαρή έγνοια για τον άλλον, που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε και να αποδεχτούμε τον χαμό του, να συμπάσχουμε -αναδρομικά έστω- για την όποια νόσο του, να τρομάξουμε για το όποιο ατύχημά του, να μάθουμε να προσέχουμε για εμάς και τους δικούς μας, να προετοιμαζόμαστε και για το δικό μας απρόσμενο.
Απάντηση όμως δεν πρόκειται να πάρουμε, εκτός αν ξέρουμε ονόματα και πράγματα. Υπάρχει κάποιος λόγος που αποκρύβεται η αιτία του θανάτου σαν επτασφράγιστο μυστικό, που θα πάρει ο θανών μαζί του; Είναι θέμα παραβίασης προσωπικών δεδομένων, και αν ναι, πού γράφεται αυτό; Είναι θέμα ενός εθιμικού απόκρυψης δυσάρεστων στιγμών που θα ενοχλήσουν, και αν ναι, γιατί να μην ενοχλήσουν; Είναι θέμα άβολων ομολογιών για αμαρτωλές ασθένειες, και αν ναι ποιες είναι αυτές; (Ο καρκίνος, που φοβόμαστε να πούμε το όνομά του; Η σύφιλη, που δεν πεθαίνει κανείς σήμερα; Ποιές; Πάντως όχι όλες.) Είναι θέμα ρητής επιθυμίας του θανόντος να μη μαθευτεί τι έπαθε και αν ναι, πόσες φορές έχει τεθεί κάτι τέτοιο;
Εγώ πάντως δεν θα είχα κανένα πρόβλημα όταν πεθάνω να γραφτεί από τι πέθανα. Ούτε νομίζω έχουν τέτοια προβλήματα όσοι έχουν πεθάνει. Μάλλον έχει να κάνει με "θεματάκια" που έχουμε εμείς οι ζωντανοί.
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως η ταινία "Εσείς οι ζωντανοί" του Ρόι Άντερσον είναι από τις καλύτερες που έχω δει.
No comments:
Post a Comment