Οικολογία και σοσιαλισμός

Δύο παρατηρήσεις για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής.

1. Η υπερθέρμανση δεν πρόκειται να φρενάρει αν δεν πέσουν οι ρυθμοί της ανάπτυξης. Δεν μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Στην προκειμένη περίπτωση, "πίτα" είναι ο πλανήτης και "σκύλος" ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να περιορίσει τα γεύματά του για να διασωθεί η πίτα. Όταν, όμως, υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε πραγματικά δεν μπορείς να τους στερήσεις το ψωμάκι γιατί εσύ έχεις την πολυτέλεια να τρως περιορισμένα και οικολογικά. Η αποκλιμάκωση της ανάπτυξης σημαίνει το φτώχεμα της οικονομίας κι αυτό για να γίνει βιώσιμο χρειάζεται μέτρα ενίσχυσης των φτωχών, το οποίο δεν μπορεί να γίνει σε αυτά τα στενά πλαίσια παρά παίρνοντας λεφτά από τους πλούσιους. Οικολογία χωρίς αναδιανομή πλούτου είναι λόγια του αέρα. 

2. Επειδή καμία κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο, το ζήτημα θα αργοσέρνεται μέχρι που ο άνθρωπος θα φάει στη μούρη τις συνέπειες της αφροσύνης του. Όταν θα έχει καταστραφεί ο πλούτος του από την κατάρρευση του οικοσυστήματος τότε θα μάθει τι εστί φτώχεια και τι σημαίνει να είσαι άσπλαχνος με τους φτωχούς και τους μετανάστες, με τη φύση και τα πλάσματά της.

Μονάδες Βιωματικού Πλούτου (Μ.Β.Π.)

 Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που έχουν μια αίσθηση πληρότητας. Τίποτα δεν τους λείπει. Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να περιμένεις, τίποτα άλλο να προσπαθήσεις. Όσα θες από αυτές βρίσκονται εκεί.

Σταματάς για λίγο να κοιτάς πιο πέρα: στο αύριο, στο μετά, στον σκοπό, στον στόχο, στο πλάνο, στο προτζεκτ, στην επιδίωξη.  Ξεφεύγεις από την αγωνία όλα να είναι μπροστά και εσύ πίσω τους να τρέχεις. Να μην μπορείς να σταματήσεις, αν και ξέρεις ότι στο τέλος η ζωή σου θάχει φύγει και δεν θα την έχεις χαρεί.
Ο χρόνος που φεύγει δεν ξαναγυρνά. Παρόλα αυτά τρέχεις. Μέχρι που κάποιες στιγμές συμβαίνει να μη χρειάζεται να κάνεις τίποτα και σταματάς. Όλα είναι εκεί, μαζί σου. Ο χρόνος όλος γίνεται δικός σου. Τον αφομοιώνεις σε ένα διηνεκές παρόν.
Τότε, νιώθεις το ανάλαφρο αεράκι της αέναης αιωνιότητας να κυματίζει την ύπαρξή σου. Λικνίζεσαι με το κυματισμό του Είναι στο Γίγνεσθαι. Ταυτίζεσαι με το σύμπαν. Δεν έχεις κάτι άλλο να περιμένεις. Κινείσαι συγχρονισμένος με την τροχιά των άστρων, ένας κόκκος αστερόσκονης κι εσύ. Ταύτιση, πληρότητα, πλούτος.
Έτσι, τα έχεις όλα. Είσαι πλούσιος επί της ουσίας.
Αυτές οι στιγμές μετράνε τον βιωματικό πλούτο του καθένα. Αν είσαι μόνο πλούσιος σε λεφτά και τρέχεις συνέχεια να τα αυξήσεις ή να τα ασφαλίσεις, είσαι στην ουσία φτωχός, γιατί ζεις σε διαρκή έλλειψη. Αν δεν έχεις λεφτά αλλά καταφέρνεις να μη σου λείπουν κάποιες στιγμές γιατί τότε έχεις όλα όσα θες, τότε είσαι πλούσιος πραγματικά. Όσο πιο πολλές στιγμές πληρότητας, τόσο πιο πλούσιος.
Ο πλούτος πρέπει να μετράται με αυτές τις μοναδικές στιγμές, που πρέπει να ανακηρυχθούν βασικό νόμισμα, ως Μονάδες Βιωματικού Πλούτου (Μ.Β.Π.), και να ορίζουν την οικονομική πολιτική σε όλον τον κόσμο.
ΥΓ. Προφανώς, ο οικονομικός πλούτος είναι σημαντικός αλλά η σημασία του πρέπει να αξιολογείται βάσει Μ.Β.Π. και να αξιοποιείται αναλόγως.

Αν δεν πάθεις δε θα μάθεις

 Καταλαβαίνεις πόσο λάθος είναι να αφήνεις τα σκατά του σκύλου σου αμάζευτα όταν συμβεί να πατήσεις σκυλό-σκατα κατά λάθος.

Ηθικό δίδαγμα: "πρέπει να πάθεις για να μάθεις". Εφαρμόζεται σε πάμπολλες περιπτώσεις (από τον άπληστο πλούσιο που θα χρεοκοπήσει ως τον άπιστο που θα φάει κεράτωμα).

Ανυπόφορη κινηματογραφική βία

 Το squid game (το σίριαλ του netflix με τα παιχνίδια εξόντωσης, που έχει γίνει μέγα σουξέ) είναι απλά φρικαλέο. Έκατσα από περιέργεια να το δω αφού λένε όλοι για αυτό, αλλά δεν βλέπεται. Άντεξα 3 επεισόδια. Εκεί στο τρίτο με τις εν ψυχρώ εκτελέσεις το έκλεισα. Το ότι κάνει τρελά νούμερα δεν μου λέει τίποτα. Είναι καθαρά προϊόν διεστραμμένης σκέψης. Μπορεί να έχει πετύχει έναν μηχανισμό παγίδευσης του θεατή με το στήσιμο της πλοκής αλλά αυτό δεν αρκεί να το αποτιμήσω θετικά. Ούτε η απλοϊκή κοινωνιολογία του, με τους κακομοίρηδες και τους εθισμένους στον τζόγο, το δικαιώνει. Καμία κακομοιριά δεν σου επιτρέπει να θεαματικοποιείς τη βία σε τέτοιο βαθμό. Πρόκειται για αναισθησία ολκής!

Μ αρέσει που γράφουν ότι είναι μια αλληγορία με κριτική του καπιταλισμού κι άλλες τέτοιες εξυπνάδες, χαχα! Μιλάμε για ασχετοσύνη. Πρόκειται για καθαρή σπέκουλα πάνω στα χειρότερα αισθήματα του ανθρώπου, όπως κάνουν όλα τα θριλεροειδή προϊόντα.

Το ότι αυτού του είδους το θέαμα κάνει νούμερα δείχνει μόνο την κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου. Θλιβερός τύπος που συγκινείται με ακρότητες, έχοντας εξοικειωθεί με ξεκοιλιάσματα και σπλατεριές της πλάκας, τις οποίες πήρε κάποια στιγμή στα σοβαρά σαν έργο τέχνης. Μπήκαν και κάτι καλλιτεχνίζοντες σκηνοθέτες και του έδωσαν πρεστίζ στο ζενρ. Γι αυτό έχουμε γεμίσει με τέτοιες ταινίες και σειρές.

Πρόκειται για εξοικείωση με τη βαρβαρότητα. Αναισθησία όσο δεν παίρνει!

Όχι, δεν το δέχομαι. Εμένα με ενοχλεί η επίδειξη βίας και απανθρωπιάς στην οθόνη. Δεν μπορώ να τα δω χαλαρά επειδή τα πιστολίδια και τα αίματα είναι σκηνοθετημένα και δεν είναι αληθινά. Το ότι είναι σκηνοθετημένα με εξοργίζει ακόμη περισσότερο. Είμαι ευαίσθητος και θα το υπερασπιστώ!

Για μια ζωή πιο εύκολη

 Ο στόχος της Πολιτικής δεν θα έπρεπε να είναι άλλος από το να κάνει τη ζωή των ανθρώπων, στο σύνολο*, πιο εύκολη, με λιγότερα εμπόδια και δυσκολίες, για να βρίσκει ο καθένας τον δρόμο του.

*Στο σύνολο πρέπει να συμπεριλαμβάνονται όλοι οι άνθρωποι, και οι επόμενες γενιές, άρα να υπάρχει μέριμνα για το περιβάλλον και το κλίμα.

Αν θέλουμε οι νέοι να ενεργοποιηθούν πολιτικά πρέπει να δώσουμε στην Πολιτική αυτήν την κατεύθυνση.