αυτορύθμιση αισθημάτων

Και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι αυτό που νιώθω είναι δική μου δουλειά, ότι μπορώ να το ρυθμίσω έτσι που να μην ανεβοκατεβαίνει κατα πώς μου φέρονται, να μην με παίρνει από κάτω στις ατυχίες, να μη θλίβομαι ή χαίρομαι ανάλογα με την εύνοια των γεγονότων, αλλά να μένω σταθερός, να κρατώ τη στάθμη των αισθημάτων μου στον ορίζοντα του απέραντου Είναι και όχι του εφήμερου συμβεβικότος.

Δεν λέω να είμαι αναίσθητος κι ανέγγιχτος από τα γεγονότα, αλλά να διατηρώ μια εσωτερική ηρεμία πέρα από αυτά, έναν πυρήνα αλώβητο από επιφανειακές διακυμάνσεις, μια αδιατάραχη επαφή με το Είναι που θα μειώνει τους κραδασμούς του γίγνεσθαι.

Αυτήν την εσωτερική ρύθμιση φαίνεται να αναζητούν και οι θρησκευόμενοι στους θεούς τους, οι φαν στα είδωλά τους, οι εξαρτημένοι στις ουσίες που παίρνουν, οι εναλλακτικοί στους γκουρού, στους συμβούλους, κλπ., αλλά όλα αυτά αποτελούν εξωγενείς ρυθμίσεις κι εξαρτήσεις από άλλους και άλλα.

Όμως, είναι κάτι απλό να το βρεις, μπορείς να το κάνεις μόνος σου, αρκεί να καταλάβεις ότι τα αισθήματά σου είναι δική σου υπόθεση.

ΥΓ1. Εκτός, προφανώς, του σωματικού πόνου που ανήκει σε άλλη κατηγορία αισθημάτων, νευρολογικής φύσεως και όχι ψυχολογικής.

ΥΓ2. Η ψυχή είναι η πεμπτουσία της ζωτικής μας ενότητας, αυτή που μας συνέχει εν ζωή, και, ως εκ τούτου, μας συνδέει με την βαθύτατη ουσία του κόσμου, με την οποία κρατώντας επαφή αδιαφορούμε για τα επουσιώδη.